به مجموعه وسایلی که برای سواری از اسب به پشت حیوان میگذارند «زین و برگ» میگویند که بخش اساسی آن به این شرح است: عرقگیر، زین، افسار، نمد، شالپا و سینهریز.
عرقگیر از یک تکه نمد مرغوب به اندازه و شکل زین اسب درست میشود که در زیر زین قرار میگیرد. زین از چرم اعلا ساخته میشود، محکم و با شکل خاصی که سوارکار بتواند به راحتی روی آن بنشیند. در بعضی از زینها مقداری چوب و فلز هم بهکار میرود و گاهی اسکلت اصلی زین فلزی است. هر زین دو رکاب دارد از جنس فلز و دو بند چرمی که حلقههای رکاب را به زین وصل میکند. «تنگ» زین از چرم است، مثل کمربند از زیر شکم اسب عبور میکند و در طرف دیگر زین به حلقه ای گره میخورد و محکم میشود.
افسار اسب دو نوع است: یکی برای راه رفتن و سواری که سر اسب میزنند. این افسار دهنه دارد، و فلزی به شکل خاصی است که در دهان اسب و در محل خالی دندانهای نیش قرار میگیرد و برای مهار و کنترل اسب به افسار دهنهدار نیاز است. اسب با این افسار نمیتواند چیزی بخورد و بیاشامد. افسار دیگر برای بستن اسب است که موقع استراحت حیوان به سرش میزنند. تمام کلهبند یک افسار از چرم است و اتصالات آن با سگک فلزی به هم ارتباط دارد.
نمد معمولاً به صورت سراسری، از گردن تا انتهای ترک اسب را میپوشاند. نمد دارای نقش و رنگ چشمنواز با دامنههای پر از منگولههای زنگی است. نمد را برای خشک کردن اسب ـ وقتی در اسطبل برای استراحت و خوراک است و همچنین جلوگیری از سرما به پشت آن میاندازند. برای گردن اسب از یکپارچه منگولهدار استفاده میکنند.
شالپا؛ بافته شده از نخهای خامهرنگی است که برای زیبا کردن و فریبایی اسب بر پشت آن میاندازند. سینهریز؛ یا سینهبند از جنس چرم به شکل مثلث است که یک سر آن به گردن اسب و دو سر دیگر بعد از گذشتن از میان دستهای اسب به تنگ و کمربند متصل میشود و با بسته و محکم شدن تنگ، (کمربند) سینهریز هم در جای خود محکم میشود.
اسب با زین و برگ در مسابقات اسب دوانیگنبد کاووس
لطفاً نظر بدهید 🥰😍💌